Wydaje się, że w naszej diecezji od zawsze była tradycja służby dziewczęcej przy sztandarach. Uroczystości w parafii, uroczystości na Górze Świętej Anny upiększają dziewczęta w bieli, dla których Maryja jest „sztandarem" ich dziewczęcości, a służba przy ołtarzu, wyznaniem wiary. Rzeczywistość pokazuje, że część z tych dziewcząt jest zaangażowana w mniej lub bardziej prężnie działające przyparafialne grupy Dzieci Maryi. Dla innych bycie Dzieckiem Maryi zaczyna się i kończy na świątecznej służbie przy sztandarze. Gdzie szukać należy korzeni ,tego tak popularnego w naszej diecezji ruchu?

Ich korzenie tkwią w Sodalicjach Mariańskich. Ze wspomnień sodalistek wiadomo, że przed II wojną światową, najczęściej odpowiedzialnym za grupę był ksiądz proboszcz, który dziewczęta gromadził raz w miesiącu w kościele i wygłaszał im odpowiednią naukę. Odbywało się to zwykle w niedzielę, po nieszporach. Oprócz służby przy sztandarze i noszeniu figur w procesjach, dziewczęta zobowiązywały się do gorliwego życia religijnego. Okres międzywojenny jest czasem bardzo prężnej działalność Sodalicji mariańskich, które obejmowały nie tylko dziewczęta, ale i kobiety, studentów, młodzież męską, itp. W roku 1935 jest w Polsce ok. 1500 Sodalicji z ok. 100.000 członkami.

Założycielem Sodalicji Mariańskich był młody jezuita Jan Leunis, który w 1563 roku w Rzymie, wśród uczniów kolegium założył pierwszą Sodalicję , „by poprzez miłość Matki Najświętszej i wierną lej służbę dążyć do zdobycia wybitnych postępów w nauce i cnocie chrześcijańskiej". Uczniowie, których było 70 zobowiązali się m.in. do cotygodniowej spowiedzi, do codziennego odmawiania różańca i rachunku sumienia. Sodalicja miała być hufcem Maryi zgromadzonym pod Jej sztandarem w obronie Kościoła Chrystusowego. W 1576 roku liczono już 30 000 młodych sodalistów. Sodalicję były wszędzie, gdzie kwitło życie chrześcijańskie. Przygasły do kasacie zakonu jezuitów, by w XIX w, po ogłoszeniu dogmatu o niepokalanym poczęciu Najświętszej Maryi Panny, rozkwitnąć na nowo. Używana nazwa: "Dzieci Maryi" nawiązuje do stowarzyszenia, które poleciła założyć Matka Najświętsza, Katarzynie Laboure podczas objawień Cudownego Medalika. Stowarzyszenie takie powstało, lecz w 1847 zostało przyłączone do Rzymskiej Sodalicji.

W naszej diecezji sodalicję, zwane także kongregacjami istniały praktycznie przy każdej parafii. Dziewczęta należały do nich masowo. Jednakże w roku 1949 komunistyczna ustawa zakazała działalności organizacji kościelnych. Część aktywnych działaczy Sodalicji została osadzona w więzieniach.

W 1956 po tzw. pierwszej odwilży wydział duszpasterski przy Kurii Biskupiej w Opolu, zachęcał do tworzenia na nowo grup kongregacji, zwanych Dziećmi Maryi. Powstawały i działały jako grupy nieformalne. Przez wiele lat ich duszpasterzem z ramienia diecezji był ks. Paweł Pyrchala. Moderatorzy w prowadzeniu grup korzystali z podręcznika jego autorstwa. Opracował „Powinności Dziecka Maryi".

Od 1998 roku duszpasterzem diecezjalnym Dzieci Maryi był ks. Tadeusz Muc. Jego zasługą jest reaktywowanie pielgrzymek na Górę św. Anny i organizowanie wakacyjnych rekolekcji.

Od 2008 roku diecezjalnych duszpasterzem Dzieci Maryi jest ks. Mariusz Sobek.

Szczegółowe informacje znajdziesz tutaj