Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus!
Drodzy mieszkańcy parafii Niepokalanego Serca Maryi, pragnę Was powitać jako nowy proboszcz. Przybywam do Was z Raciborza, gdzie byłem wikariuszem w parafii Farnej. Była to moja trzecia placówka w ciągu 13 lat posługi kapłańskiej od momentu święceń (wcześniej w Opolu u św. Piotra i Pawła oraz w Otmęcie).

Zdaję sobie sprawę, że ode mnie na ziemi Kolonowskiej nie zaczyna się chrześcijaństwo. Z pokorą chcę wejść w ślady moich Poprzedników. Szczególne wyrazy uznania należą się ks. Piotrowi za jego tytaniczną pracę duszpasterską. W ciągu tych ostatnich wieczorów przeglądałem gazetki parafialne i ze zdumieniem czytałem, ile może jeden kapłan zrealizować pomysłów i inicjatyw pastoralnych. Również w tym wymiarze gospodarczym, remontowym - chylę czoła przed ks. Proboszczem Piotrem Bekierzem. Dla Niego drzwi kościoła i plebanii będą zawsze szeroko otwarte!

Jak to mówią, życie musi toczyć się dalej. Są ludzie niepowtarzalni, którzy zostawiają w naszych sercach, umysłach swój ślad, którymi możemy się inspirować, budować ich przykładem, dziedzictwem jakie zostawiają. Jednak prawda jest też taka, że nie ma ludzi nie do zastąpienia. Każdego można w jakimś wymiarze zastąpić. Kościół to sztafeta pokoleń ciągnąca się przez wieki w stronę wieczności. Dlatego proszę Was, abyście pomogli mi być Waszym proboszczem. Nigdy wcześniej nim nie byłem. Ta parafia jest Wasza, Wy ją tworzycie, kształtujecie i budujecie swoją modlitwą, dziełami chrześcijańskiej miłości, także nierzadko swoim cierpieniem i zawsze przy pomocy oraz wsparciu duszpasterzy, których Kościół w osobie biskupa posyła. Już dzisiaj zapraszam do współpracy i proszę o Waszą pomoc i wyrozumiałość. Jestem otwarty na rozmowy i spotkania z każdym z Was. Bo mamy wspólnie budować cząstkę Kościoła jaką jest parafia w Kolonowskiem.

Jest dla mnie wielkim zaszczytem móc tutaj pełnić posługę kapłańską w pięknie zadbanej świątyni. Pan Jezus mówi po owocach ich poznacie, dlatego nie chcę wypowiadać wielkich słów, które będą niczym szum liści, jeżeli nie będą wypełnione czynami. Tylko jeden Bóg wie co przed nami. Zawierzam więc moją posługę pośród Was naszemu Zbawicielowi przez Niepokalane Serce Maryi. Zakończyć to słowo chciałbym modlitwą i prośbą o nią: Módlcie się bracia i siostry, aby moją i waszą ofiarę przyjął Bóg Ojciec Wszechmogący!

Szczęść Boże!
ks. Krzysztof